Onder het prachtige orgel van even mooie Laurenskerk in Rotterdam werd (zover de microfoons dat toelieten) het eerste lijsttrekkersdebat van het CDA gehouden. Goed dat het CDA dit doet, maar ik moest het debat even laten bezinken om me er echt een goede mening over te vormen. En na een nachtje slapen kom ik tot de conclusie dat het, om in orgel en kerkelijke termen te blijven, een degelijk psalmenvoorspel was met hier en daar een klank die eruit sprong.
Degelijk
Om met het degelijke te beginnen. Alle kandidaten hadden zich goed voorbereidt (de spanning was bij de meesten van hun gezichten af te lezen). Wat dat betreft kunnen op basis daarvan in ieder geval al zes plaatsen op de kieslijst gevuld worden. Ieder met zijn of haar eigen portefeuille. Zo ging Henk Bleker voor de economie, Madeleine van Toorenburg voor veiligheid en justitie, Marcel Wintels voor onderwijs, enzovoort. Door de vragen die de kandidaten elkaar stelden gaven ze elkaar ook nog even een goede voorzet om de inhoudelijke boodschap van het CDA nog eens te benadrukken. Een hele goede inhoudelijke boodschap overigens.
Kortom de inhoud stond gisteren voorop en niemand viel elkaar af. Misschien wel omdat ze elkaar straks weer nodig hebben. In de politiek mag het debat echter scherp zijn, zolang je daarna maar weer een biertje met elkaar kunt drinken.
Extra klank
Toch werd er hier en daar wat extra klank aangebracht in het gesprek (debat mag je het eigenlijk niet noemen). Bijvoorbeeld door het hele concrete voorbeeld van Liesbeth Spies over het regelvrij bouwen en haar relativerende opmerking over haar puberdochters. Zij was een van de weinigen die ook echte lachte en er met plezier stond.
De dissonant van de avond vond ik Henk Bleker. Bewust of onbewust was er een duidelijk zichtbare afstand tussen hem en Sybrand Buma. Die werd extra geaccentueerd toen hij zich tussen Sybrand en Mona Keijzer wrong. Ik kan me niet voorstellen dat dit onbewust ging. Het laat wel zien dat Henk een vechter is die zichzelf een weg naar voren kan banen. Alleen kwam het op mij niet over als natuurlijk en charismatisch, iets waar ik wel naar op zoek ben.
Winnaar?
Nee, op basis van dit debat heb ik nog geen winnaar kunnen ontdekken. Als ik dan echt moet kiezen, kies ik voor Liesbeth met Sybrand als tweede. Sybrand was degelijk, gaf weliswaar niet altijd antwoord op de vraag, maar stond er wel natuurlijk en leek zich, samen met Liesbeth, het meest op zijn gemak te voelen. In hen zag ik de eigenschappen die ik in een eerdere blog over de leider heb geschreven.
Aanstaande vrijdag zie ik de zes kandidaten weer, maar dan in Zeist. Ik hoop dat ze dan van de psalmen naar het stevigere werk gaan van Bach of meer moderne muziek. Dat zij zich positioneren ten opzichte van de andere politieke partijen. Wanneer er vragen gesteld mogen worden is dit in ieder geval de mijne: Waarom is het CDA-geluid beter voor Nederland dan dat van de andere partijen?
Ik ben heel benieuwd of ze van het psalmenvoorspel gisteren kunnen groeien naar naar dit mooie standaardwerk van Johann Sebastiaan Bach dat iedereen kent en de echte leider op kan staan.
