maandag 25 augustus 2014

De kracht van knikkeren voor volwassenen

Eerste groepje mag de baan op om te starten
Wat een schitterend gezicht was het afgelopen donderdag, 21 augustus jl. Dertig bewoners uit Van Wijckerslooth en Rustenborch deden samen met hun begeleiders, mee aan het 16e Van Wijckerslooth Golftoernooi. Onder deskundige leiding van leden van de Oegstgeester Golf Club (OGC) maakten ze een rondje van enkele holes.

Wederom was het een groot succes en erg gezellig. Een van de deelnemers grapte dat golf 'knikkeren voor volwassen' is waarop we hartelijk moesten lachen.

Voor mij is dit toernooi een prachtig voorbeeld hoe sport, zorg en mantelzorg op een laagdrempelige manier met elkaar in verbinding staan en bijdraagt aan het welzijn van mensen in ons dorp. Vanaf 1 januari wordt dat nog meer van ons verwacht wanneer de nieuwe Wet Maatschappelijke Ondersteuning ingaat. Goed om te zien dat dit ook zonder wetgeving al, zoals bij OGC voor de 16e keer, gebeurd.

Klik hier voor een foto-impressie van een gezellige en sportieve middag.

zondag 3 augustus 2014

Just in time tanken

Bron: vrachtwagenchauffeur.goedbegin.nl
10.30: € 1,599
14.45: € 1,529
16.45: € 1,479 (rijen voor de pomp, inclusief ik)
09.45: € 1,619 (de volgende ochtend)

Brandstof: Super-E10
Land: Duitsland

De eerste dag dat ik het merkte dacht ik nog: 'Hè? Vanmorgen was de prijs bij dat tankstation toch hoger?' Wellicht had ik het verkeerd gezien, maar de volgende dag ontdekte ik een patroon e. In Duitsland (in ieder geval in Sauerland) wisselen de prijzen van de benzine blijkbaar gedurende de dag. En ja, als Nederlander ga je dan wel kijken waar en (hoe gek) wanneer de brandstof goedkoopst is.

Terug in Nederland gisteren was het weer even schrikken: € 1,749 - 1,809 voor een liter benzine. Bij de prijsvechters wat lager.

Wanneer gaan we in Nederland just in time tanken?

woensdag 23 juli 2014

Land van aankomst


Een eindeloze gitzwarte band

Doorkruist vandaag ons zonnig land

Met een indrukwekkend, warm onthaal

Schrijven wij verder aan een ijskoud verhaal



vrijdag 11 juli 2014

Wethouder zijn en een eigen mening hebben

De afgelopen maanden heb ik niet geschreven hier op mijn blog. Eerst heel druk geweest met alles rond de verkiezingen en vervolgens onderhandelingen, vader worden en vervolgens wethouder. Vooral dat laatste zorgde daarna voor de nodige hoofdbrekens. Want dan ben je wethouder en wordt alles wat je zegt sneller uitvergroot. Sterker dan als raadslid.


Vanaf 15 mei (de dag van mijn installatie) heb ik even de tijd genomen (en ook moeten nemen) voor een eerste kennismaking met het wethouderschap. Een tijd ook om te kijken wat wel en wat niet kan. Wat kan ik wel twitteren en wat niet... Waarover kan ik wel een blog schrijven en waarover niet? Hoe ga ik om met mijn eigen mening en die van het College van Burgemeester en Wethouders.


Voor mijn blog ben ik op het volgende uitgekomen:


Alles wat ik op dit blog schrijf is mijn eigen mening. Het kan zijn dat ik over een onderwerp schrijf wat aan de gemeente raakt of erover gaat. Wanneer dat het geval is zal ik rekening houden met mijn verantwoordelijkheid als wethouder en daar in mijn blog aandacht aan besteden.


Wanneer zaken onduidelijk zijn verzoek ik u dit te laten weten zodat ik dat kan herstellen, kan uitleggen en rekening mee kan houden. Ook voor mij is dit zoeken.



woensdag 5 maart 2014

Een bijzonder werkbezoek bij Centrum'45

Wat zou het met jou doen wanneer je iemand in een oorlogsgebied opgeblazen ziet worden?  Of wanneer je een dorp in zou rijden waar millities of troepen iedereen op een gruwelijke wijze hebben vermoord? Laat staan wanneer je als politieagent in loop van je eigen pistool kijkt omdat het in een worsteling is afgepakt? Even slikken en weer doorgaan?

Door beelden van series als Bomb Patrol op Discovery Channel kun je je tegenwoordig een heel klein beetje een voorstelling maken wat het is om uitgezonden te worden naar een oorlogsgebied.
Het enige wat ik me kan voorstellen is dat dit voor de mensen die dat meemaken een heel groot trauma kan opleveren en dat je hulp nodig hebt om dat te verwerken.

In Oegstgeest hebben we sinds 1973 Centrum'45. Tot vandaag had ik wel vaak van de naam gehoord en wat ze ongeveer deden, maar meer niet.  Ik had vanmorgen het genoegen om daar samen met Tweede Kamerlid Hanke Bruins Slot, Eibertjan van Blitterswijk en Arjan de Kok op werkbezoek te gaan.

maandag 27 januari 2014

Verkiezingskriebels

Vanaf vandaag nog 50 dagen… oftewel 1.200 uur… 72.000 minuten… Nee verder ga ik niet, want 'who's counting.'
Woensdag 19 maart is het zover. Dan mogen u en ik weer naar de stembus voor de gemeenteraad in Oegstgeest of waar u ook woont. U heeft ze wellicht nog niet, maar ik al wel: verkiezingskriebels. Ze kwamen al een beetje toen we, als CDA Oegstgeest, in augustus vorig jaar begonnen met de voorbereidingen ervan. Het werd sterker toen ik het vertrouwen kreeg weer lijsttrekker voor het CDA te mogen zijn.

Met nog 50 dagen voor de boeg wordt het langzaam echt spannend. Leuk spannend. De campagne staat. We hebben leuke acties, activiteiten en debatten in Oegstgeest. Momenten waarop ik met en tot mensen spreek. En dat is leuk, inspirerend, hoe kritisch mensen soms ook (terecht) zijn.

Nog 50 dagen verkiezingskriebels voor mij… 50 dagen kriebels die mij energie geven om ervoor te gaan en samen met een geweldig team kandidaten andere mensen enthousiast te maken voor het CDA. Ik wil graag laten zien hoe mooi Oegstgeest is en we dat samen kunnen behouden en verbeteren. Wilt u meer weten kijk dan op onze facebookpagina of cda-oegstgeest.blogspot.com. En helpt u dan ook mee?

vrijdag 10 januari 2014

Reinventing colonialism?

Today we had an item on the news about the disillusioned american troops after the falling of Fallujah in Iraq. The correspondent showed us how american troops are trying to cope with the worsening situation in Iraq since the coalition forces left Iraq a few years ago. I can imagine they are disappointed and wondering what their contribution was to stabalizing the country, while it now is destabilizing rapidly and Al Qaida is taking over.

I can, in one way, understand the international community leaving Iraq after almost a decade of being there, trying to stabilize the country. But was it rational? Didn't they, the politicians, already know it would turn out like this? Or did they hope and think: this is right for now and problems are my successor's problems. I am not sure.
Changing a whole society can not be done in just a few years. Although politicians love to believe and tell the general public it can be done. Or they just have a short term goal to show, in this case, they could remove Saddam Hussein, but did not have a real or stable alternative.
Changing a country, a whole society takes at least one generation, in other words at least fourty years. And politicians nowadays do not have that time. 
Over ten years later, the politicians/leaders of then are out of office and men and women in power now have to deal with the consequences. It is an unsolvable problem in politics I think. One hopes for certain results, but can not oversee all possible parameters influencing those results leaving the next one with the problems.
One sollution could be going back to some form of colonialism. I think, and may even believe, some sort of colonisation would help reaching our goals, both for security and helping developing countries grow. I think in certain Asian countries (like India) it helped. Although it probably was not intended, because it was the old form of colonialism.

I think with the decline of power of the old colonial powers, mostly being the European countries, the new superpowers are in some way affraid of the general public opinion (except maybe for Russia). Because in the current time colonialism is perceived as bad, because, among other things, it brought slavery. It is not accepted. And I fully understand that.
But what if we would invent a form of colonialism that is good for both parties and could be perceived as okay?
A stable country, with a thriving economy and some form of wealth, is our best garantuee of safety from terrorism. At the same time you help the locale people to evolve to another level of civilisation. Something that is being tried trough the UN in the last 50 years.
In my opinion it means starting a government with our people, or at least locals educated in the west, at the top and over the decades, slowly, tiny step by tiny step, handover power to the local people. It involves educating people (all ages), investing in the economy, learning the locale culture and customs, willing to accept and appreciate the culture and not fully ridicule it.
And yes, in some cases it involves some form of military intervention. Not something to take lightly, but also not to be ruled out. 

In the case of Iraq, Afghanistan, Libya, or any other country being a shelter for terrorists it could help. When we believe that our form of society, together with democracy and some form of wealth is in the end the best way to bring more peace and quiet to the world, should we not invent that form of colonialism I was talking about?
It takes time, patience, courage and determination to do this. In other words, it takes leadership. But when it is for the right cause, it could be an awnser to the problems we have been and are still facing mostly in the Middle-East and Africa.