Proefstuderen bij defensie: Het moet maar kunnen

Zo af en toe zie je een verbinding die vreemd lijkt, maar wellicht wel eens zou kunnen werken. Daarom combineer ik de noodkreet van minister Hennis van Defensie eens met de missie van staatssecretaris Dekker. Proefstuderen bij defensie: Het moet maar kunnen!

Ondanks alle bezuinigingen weet onze krijgsmacht niet waar ze de mensen vandaag moet halen. Regelmatig hoor ik radiospotjes waarin de luchtmacht vliegers zoekt en het leger is altijd op zoek naar technici (die al zo schaars zijn). Niet voor niets was daar de noodkreet van minister Hennis om meer mensen geïnteresseerd te krijgen voor het leger. Hoe moet zij anders de missies die minister Timmermans bedenkt uit gaan voeren. Dat wordt langzaam een mission impossible. Ondank de website hiervoor.

Tegelijkertijd is staatssecretaris Sander Dekker op een missie om de uitval in het hoger onderwijs terug te dringen. Leerlingen moeten, zo heeft hij gezegd, voor 1 mei een keuze maken voor een opleiding en gedurende de zomer gaan proefstuderen. Zo kunnen ze bepalen of de opleiding daadwerkelijk iets voor hen is.

Waarom de twee niet combineren? Met andere woorden, verplicht proefstuderen bij de krijgsmacht, gedurende een half jaar. Jongeren maken kennis met het de krijgsmacht, mogen enigszins zelf kiezen waar ze willen kijken en als je het iets vindt en je komt door de keuring heen krijg je direct een contract.

Een bezwaar is wellicht het verplichte karakter. Ja, dat is zo, maar blijkbaar denken jongeren zelf niet zo snel aan het leger. Of voelen ze de behoefte niet. Zelf heb ik nooit in het leger gediend omdat ik een brief kreeg waarin stond dat de dienstplicht was opgeschort.
Maar er is wel een goede reden die je als overheid in kunt zetten. Namelijk het landsbelang. Nederland is gebaat bij een goed defensieapparaat. Kijk naar de successen tegen piraten bijvoorbeeld. En een oorlog kunnen we nooit uitsluiten.
Verder verplicht de staatssecretaris jongeren een keuze te maken voor een studie en alvast te gaan proefstuderen, of ze daar nu aan toe zijn of niet. Ook wil minister Bussemaker 'pretopleidingen' sluiten. Kortom, meer verplichtingen en minder keuzevrijheid.

Een ander mogelijk bezwaar zijn de kosten. Soldij is in ieder geval niet nodig, want ze kunnen naast het proefstuderen wat mij betreft gewoon werken.  En ook tijdens het proefstuderen bij andere opleidingen staat er geen salaris tegenover.
Maar iedereen moet een tenue hebben, trainers, accomodatie, etc. Dat kost geld inderdaad. Het is, zoals altijd in de politiek, een kwestie van prioriteiten stellen. Dus de vraag is wat wij over hebben voor een veilig Nederland met een leger dat in staat is missies uit te voeren voor onze belangen.

In ieder geval denk ik: proefstuderen bij defensie, het moet maar kunnen!

Crisis brengt oude wijn in nieuwe zakken

Vanmiddag tweette ik dat de crisis nog wel even aan zal houden, maar dat het ook kansen biedt. Kansen voor mensen die het oude en nieuwe met elkaar combineren. Tijdens de rest van de treinreis dacht ik aan een aantal voorbeelden waaronder PostNL. Maar eerst even over die aanhoudende crisis.

Optimistisch realisme
Mijn houding in deze crisis wil optimistisch realistisch noemen. Wat mij enorm stoort aan analisten, maar vooral politici op dit moment is dat ze blijven preken dat de crisis binnenkort wel voorbij is en dat we vooral meer moeten consumeren om de economie aan de gang te houden. Dat is geloven in een oud systeem dat zijn langste tijd gehad heeft.
Nee, we moeten even door deze crisis heen. Jammer, helaas, doet pijn. Als mensen hebben we helaas ook niet het eeuwig leven. En ik schrik iedere keer weer van de stijgende werkloosheid en het bericht dat inmiddels 80.000 Nederlanders hun hypotheek niet meer kunnen betalen als gevolg van werkloosheid of echtscheiding. Zelf prijs ik me gelukkig dat ik niet in zo'n situatie zit en besef me hoe bevoorrecht ik daarmee ben, want aan de andere kant staat mijn huis waarschijnlijk ook onder water. Het gevolg van ongebreidelde en uiteindelijk niet duurzame groei van de huizenmarkt (lees het rapport van de Tweede Kamer hierover).
Toch ben ik wel optimistisch. We moeten door dit dal heen om onszelf opnieuw te vinden. Onze nieuwe positie bepalen. Als mens, als Nederland en als continent Europa. Daarbij zit de sleutel volgens mij erin om het oude met het nieuwe te verbinden. Een soort oude wijn in nieuwe zakken, maar dan positief.

PostNL
In de trein naar huis dacht ik toen aan diverse voorbeelden, maar degene die mij het meest bijbleef is PostNL en de webwinkels. Jarenlang werd het nieuws gedomineerd door berichten over het instorten van de postmarkt. Bedrijven sturen rekeningen tegenwoordig digitaal en/of rechtstreeks naar de bank en weinig mensen weten nog hoe je een handgeschreven brief maakt.
Maar... steeds meer mensen weten wel hoe www.bol.com en allerlei andere webwinkels werken en iedereen bestelt er lustig op los. Jaar na jaar stijgen de verkopen via internet en dalen de verkopen in de reguliere winkels.
Regelmatig komt de bezorger van PostNL ook bij mij aan de deur met een pakketje voor thuis of voor de buren. Hij kent ons inmiddels al een beetje (net als de vroegere postbode).
Kortom PostNL kan door de internetwinkels zich meer op de pakketmarkt te richten. Gevolg: PostNL kan zich beter handhaven (groei 2011-2012 was 9,5-20%). Maar die koerswijziging gaat niet vanzelf. Zeker niet als je in een oud systeem zit, wat langzaam verdwijnt. Daarvoor moet je door een crisis, een dal en uithoudingsvermogen om er weer uit te klimmen. Dat vraagt inzicht, loslaten en je bakens durven verzetten. Ik hoop dat PostNL er weer helemaal bovenop komt.

Het gezegde crisis is een kans is naar mijn idee zeker waar. Optimistisch realisme is daarvoor, volgens mij, erg belangrijk en helpt om kansen te zien en vooruit te komen.

Verwaarloosbare kans op paddenstoelwolken van Nederlandse makelij

Heb jij dat ook wel eens? Een vraag die zomaar in je naar boven komt, die wellicht heel gek klinkt, maar waar je toch over na gaat denken. Ik wel. Vanmorgen naar het station fietste. De vraag die in mijn hoofd spookte was: Waarom hebben wij eigenlijk zelf geen kernwapen?

Concrete aanleiding is de oorlogstaal van onze kleine driftkikker Noord-Korea. Een land wat mogelijk een kernwapen heeft en dat wellicht ook gaat inzetten. Als Nederland hebben wij, zover we weten, zelf geen kernwapens. Wel blijken er op luchtmachtbasis Volkel Amerikaanse kernwapens opgeslagen te liggen. Tenminste, een aantal jaren geleden. Maar nog steeds geen eigen kernwapens.

Voor zover ik op internet diverse bronnen heb nageslagen en ik kan alleen maar informatie vinden uit bronnen die niet vanuit de Rijksoverheid komen. Geen informatie bij het ministerie van defensie of buitenlandse zaken. Laat ik zeggen dat ik dat bijzonder vind, maar goed als je geen kernwapens wilt hebben hoef je er als overheid ook niet al te veel informatie over te hebben.

In diverse bronnen lees ik dat Nederland ze wel snel zelf zou kunnen maken. Maar de vraag blijft dan toch waarom doen we dat niet?
Is het te duur om er een te maken? Nee, dat is onzin. Wanneer de belangen groot genoeg zijn speelt geld geen rol. Dat zien we bij talloze onderwerpen in ons eigen land en Noord-Korea geeft ook liever geld uit aan kernwapens dan aan onderwijs.
Zijn onze belangen dan niet groot genoeg? Geven we onvoldoende om wat we hebben? Wellicht, want anders zou je er toch alles aan doen om je belangen te beschermen en verdedigen. Dus ook nucleaire wapens. We hebben ze al wel op ons grondgebied dus ergens... Alleen zijn wij niet degene die uiteindelijk op de knop drukken om ze af te vuren.
Langzaam kom ik wel bij een voor de hand liggend antwoord uit. Het is niet nodig want we werken samen. We zijn onderdeel van de NAVO en het blijft een feit dat afgesproken is dat een aanval op een land, een aanval op allen is. En dan kunnen we een beroep doen op Amerika, Frankrijk of Groot-Brittanie om ons te helpen. We hebben immers afgesproken/beloofd dat we elkaar zullen helpen. Maar zoals de Engelsen het zo prachtig zeggen: the proof of the pudding is in the eating.
En daar zit het hem nu net in. Geloof en hoop. We geloven in de handtekening die iedereen gezet heeft en hopen dat als puntje bij paaltje komt onze vrienden ons zullen helpen. Maar dat zal van veel afhangen zoals de omstandigheden waaronder we die vraag om hulp stellen.

Van het serieuze even weer naar alledag. Want een kernoorlog is hoogst onwaarschijnlijk (let op: niet onmogelijk!). En wellicht zijn onze belangen als Nederland inderdaad niet groot genoeg om een echte bedreiging te vormen waarvoor kernwapens de oplossing zouden kunnen zijn.
Het gedachtespinsel is er in ieder geval uit en mocht het ooit tot een Verenigde Staten van Europa komen is dit hele vraagstuk totaal niet meer van toepassing, want dan hebben we gewoon kernwapens, of we willen of niet.

PS: Wel nog deze paddenstoelwolk.... Wel van 'Nederlandse' makelij...

Twinkelende ogen van Armin van Buuren

Bron: volkskrant.nl

Vanavond was Armin van Buuren te gast bij De Wereld Draait Door. Op een gegeven moment kwam Trevor Guthrie naast hem zitten om unplugged een stukje van hun nummer te zingen. Daarna kwam hun optreden in Madison Square Garden (MSG) in New York.
De camera maakte een shot van Armin en wat mij daarin raakte waren zijn twinkelende ogen. Twinkelende ogen van puur genot, alsof hij weer op dat podium stond voor 20.000 mensen. Schitterend om te zien. Het geeft hem zoveel energie.
Zelf vind ik het geweldig om te zien hoe mensen helemaal opgaan in wat zij leuk vinden. Daar komt ook die twinkeling vandaan. Hij is steengoed in wat hij doet. Wat ik bij Armin ook mooi vind is dat hij telkens aangeeft dat hij het niet alleen kan en dat hij dat heel goed beseft. Hij heeft een geweldig team om hem heen staan. Ieder heeft zijn of haar eigen rol in het totaal. Zonder dat team zou hij niet staan waar hij nu staat, waarbij hij ook wel eens twijfelt: Moet ik MSG wel doen? Er staan stoelen! Maar hij laat zich overtuigen en geeft een geweldig concert.

Het einde van het gesprek ging over het concert tijdens de Koningsvaart op 30 april. Armin van Buuren feat. Het Koninklijk Concertgebouw Orkest en vice versa. Zien we dan weer die twinkeling? Ik ga in ieder geval kijken en luisteren. En zullen we ook bij onze nieuwe koning die twinkeling een keer zien? Ik hoop het wel.