Heb jij dat ook wel eens? Een vraag die zomaar in je naar boven komt, die wellicht heel gek klinkt, maar waar je toch over na gaat denken. Ik wel. Vanmorgen naar het station fietste. De vraag die in mijn hoofd spookte was: Waarom hebben wij eigenlijk zelf geen kernwapen?Concrete aanleiding is de oorlogstaal van onze kleine driftkikker Noord-Korea. Een land wat mogelijk een kernwapen heeft en dat wellicht ook gaat inzetten. Als Nederland hebben wij, zover we weten, zelf geen kernwapens. Wel blijken er op luchtmachtbasis Volkel Amerikaanse kernwapens opgeslagen te liggen. Tenminste, een aantal jaren geleden. Maar nog steeds geen eigen kernwapens.
Voor zover ik op internet diverse bronnen heb nageslagen en ik kan alleen maar informatie vinden uit bronnen die niet vanuit de Rijksoverheid komen. Geen informatie bij het ministerie van defensie of buitenlandse zaken. Laat ik zeggen dat ik dat bijzonder vind, maar goed als je geen kernwapens wilt hebben hoef je er als overheid ook niet al te veel informatie over te hebben.
In diverse bronnen lees ik dat Nederland ze wel snel zelf zou kunnen maken. Maar de vraag blijft dan toch waarom doen we dat niet?
Is het te duur om er een te maken? Nee, dat is onzin. Wanneer de belangen groot genoeg zijn speelt geld geen rol. Dat zien we bij talloze onderwerpen in ons eigen land en Noord-Korea geeft ook liever geld uit aan kernwapens dan aan onderwijs.
Zijn onze belangen dan niet groot genoeg? Geven we onvoldoende om wat we hebben? Wellicht, want anders zou je er toch alles aan doen om je belangen te beschermen en verdedigen. Dus ook nucleaire wapens. We hebben ze al wel op ons grondgebied dus ergens... Alleen zijn wij niet degene die uiteindelijk op de knop drukken om ze af te vuren.
Langzaam kom ik wel bij een voor de hand liggend antwoord uit. Het is niet nodig want we werken samen. We zijn onderdeel van de NAVO en het blijft een feit dat afgesproken is dat een aanval op een land, een aanval op allen is. En dan kunnen we een beroep doen op Amerika, Frankrijk of Groot-Brittanie om ons te helpen. We hebben immers afgesproken/beloofd dat we elkaar zullen helpen. Maar zoals de Engelsen het zo prachtig zeggen: the proof of the pudding is in the eating.
En daar zit het hem nu net in. Geloof en hoop. We geloven in de handtekening die iedereen gezet heeft en hopen dat als puntje bij paaltje komt onze vrienden ons zullen helpen. Maar dat zal van veel afhangen zoals de omstandigheden waaronder we die vraag om hulp stellen.
Van het serieuze even weer naar alledag. Want een kernoorlog is hoogst onwaarschijnlijk (let op: niet onmogelijk!). En wellicht zijn onze belangen als Nederland inderdaad niet groot genoeg om een echte bedreiging te vormen waarvoor kernwapens de oplossing zouden kunnen zijn.
Het gedachtespinsel is er in ieder geval uit en mocht het ooit tot een Verenigde Staten van Europa komen is dit hele vraagstuk totaal niet meer van toepassing, want dan hebben we gewoon kernwapens, of we willen of niet.
PS: Wel nog deze paddenstoelwolk.... Wel van 'Nederlandse' makelij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten